iść w zawody

См. также в других словарях:

• iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… …   Słownik frazeologiczny

• zawody — Iść, puszczać się, stawać w zawody z kimś, z czymś «przystępować do rywalizacji z kimś, z czymś»: Niebo jest coraz bardziej niebieskie, błękitnieje z minuty na minutę, idąc w zawody z widocznym na horyzoncie morzem. E. Cechnicka, Znak. Stając w… …   Słownik frazeologiczny

• iść [pędzić, stawać] z wiatrem w zawody — {{/stl 13}}{{stl 33}} przemieszczać się bardzo szybko, jakby ścigając się z kimś :{{/stl 33}}{{stl 10}}Szedł tak szybko, jak gdyby stawał z wiatrem w zawody. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zawody — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. zawodydów {{/stl 8}}{{stl 7}} impreza sportowa obejmująca konkurencje z jednej dyscypliny sportu, podczas której zawodnicy rywalizują między sobą o uzyskanie najlepszego wyniku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zawody… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rywalizować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, rywalizowaćzuję, rywalizowaćzuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dążyć do zwycięstwa, zdobycia pierwszeństwa w czymś, osiągnięcia przewagi w konfrontacji z kimś; walczyć z kimś o… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zawód — m IV, D. zawódwodu, Ms. zawódwodzie; lm M. zawódwody 1. «umiejętność wykonywania pracy w danej dziedzinie; fachowe, stałe wykonywanie jakiejś pracy w celach zarobkowych; fach, specjalność» Ciekawy, dobry zawód. Trudny, popłatny zawód. Zawód… …   Słownik języka polskiego

• wiatr — 1. Chwycić, złapać wiatr w żagle «wykorzystać sprzyjające okoliczności»: Pochodził z rodziny, która umiała trafnie rozpoznawać sytuację, wiatr chwytać w żagle oraz chronić materialną podstawę rodu – folwarki, lasy (...). K. Moczarski, Rozmowy. 2 …   Słownik frazeologiczny

• miasto — n III, Ms. mieście; lm D. miast 1. «duży obszar intensywnie i planowo zabudowany, podlegający odrębnej administracji, będący skupiskiem ludności wykonującej zawody nierolnicze» Miasto stołeczne, prowincjonalne. Miasto fabryczne, handlowe, portowe …   Słownik języka polskiego

• puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego

• spotkanie — n I 1. rzecz. od spotkać. 2. lm D. spotkanieań «umówione zejście się lub zjazd w celu zobaczenia się z kimś» Miłe, przyjemne spotkanie. Ostatnie, pierwsze, ponowne, powtórne spotkanie. Powitalne, pożegnalne spotkanie. Tajne, tajemne, umówione,… …   Słownik języka polskiego

• wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… …   Słownik języka polskiego